'A LUNA E 'O MARE |
Pisano - Falvo
Diceva 'a luna janca: "Oje
mare, mare...
nun voglio fá cchiù luce quann'è 'a sera...
Mme dispiace pe'
sti marenare,
ma, a stu paese, nun ce vengo cchiù...
Ccá se spassano a
fá 'ammore
quann'io sóngo chiara chiara...
E nun sanno
ca pur'io tengo
nu core,
comm''o tiene pure tu...
Oje mare, mare...
a Napule só'
tutte 'nnammurate,
'e ffemmene só' troppo appassiunate...
Mme ne
vaco...
Accussí voglio vedé
comme fanno senz''e me..."
E
rispunnette 'o mare: "Oje luna, luna...
chi, meglio 'e te, mme pò dá cchiù
ragione?
Ma tu t''e gguarde sulo, pe' furtuna,
mentr'io nun saccio cchiù
che suppurtá...
Varchetelle a centenare...
Vase, lacreme,
suspire...
E po' doppo,
siente 'e dicere: - E' stu mare
ca peccato ce
fa fá! -
Oje luna, luna...
a Napule só' tutte 'nnammurate...
'e
ffemmene só' troppo appassiunate...
Mme ne vaco,
accussí voglio
vedé
comme fanno senza 'e me!..."
Nu viecchio piscatore ca
sentette
chistu trascurzo fatto dint''a notte,
"Tu nun capisce, oje luna,
- lle dicette -
si te ne vaje che male ce puó' fá!?...
Ccá se magna pane e
ammore,
ccá se canta pe' stu mare...
E si, overo,
tutt'e duje tenite
core,
nun ce avit''a abbanduná!..."
'A luna e 'o mare,
sentenno stu
pparlá doce e curtese,
dicettero: "Chi 'o lassa stu paese?
Va' nce 'o
ddice
ca restammo sempe ccá...
pe' delizia 'e 'sta cittá!"