MANDULINO NAPULITANO

 Manlio - Panzuti

In un grande magazzino musicale,
ce steva nu sassofono lucente
ca nun vuleva stá 'ncopp''o scaffale
'nziem'a nu mandulino 'e poco o niente...

"Io sóngo nu strumento americano
e tu, vurría sapé chi si'?!..."

"Io sóngo nu mandulino napulitano
che a Napule nisciuno sona cchiù...
Sunavo p''o cuncertino ma, chianu chiano...
e a Napule scetavo 'a giuventù...

Tremmaje 'ncopp'a nu core 'e piscatore,
facenno serenate p''a cittá...
ma tu, caro sassofono tenore,
'ncopp'a nu core comme puó' tremmá?!
'ncopp'a nu core comme puó' tremmá?!
'ncopp'a nu core comme puó' tremmá?!"

E un giorno il mandolino fu comprato
da un poveretto vecchio suonatore...
Pe' 'mmiez'ê vie sunava appassiunato,
pe' quacche lira, fino a vintun'ore...

Sunánnolo, 'o vasava e lle diceva:
"Pecché, pecché suone accussí?!..."

Io sóngo nu mandulino napulitano...
...........................................................


Finale:

"Tremmaje 'ncopp'a nu core 'e piscatore,
facenno serenate p''a cittá...
Ma tu, caro sassofono tenore,
'ncopp'a nu core comme puó' tremmá?!"