TRAMONTO 'A PUSILLECO

Bovio

Nun mme lassá ca mme fa triste 'o core
st'ora ca nun è ghiuorno e nun è sera.
Tutto è stanchezza attuorno, e cielo e mare,
ogne mumento, cágnano 'e culore.

A poco a poco se ne trase 'o sole
mentre ca se secùtano p''o cielo,
nuvole rosa e nuvole viola...

Nun mme lassá!

Io ca só' nato a Napule,
si a ll'ora d''o tramonto stó' a Pusílleco,
mme 'ncanto tale e quale a 'o furastiero
ca scenne, 'a primma vota, a Marechiaro.

Nun mme lassá! Na vela s'avvicina
mentre ca nu vapore s'alluntana...
Pusílleco, a chest'ora, è na canzone...
e tutta na pittura è 'sta marina.

E nu scugnizzo dorme 'ncopp'â rena,
nu marenaro sona 'o mandulino,
e, 'a miez''e scoglie, canta na sirena.

Nun mme lassá!

Io ca só' nato a Napule,
si a ll'ora d''o tramonto stó' a Pusílleco,
mme 'ncanto tale e quale a 'o furastiero
ca scenne, 'a primma vota, a Marechiaro.

Nun mme lassá, tenímmoce p''a mano...
Comme te voglio sèntere vicina!
tanto te voglio bene...tantu bene...
t''o ggiuro 'ncopp''a voce 'e 'sta campána!

Guarda...tòrnano 'e vvele a una a una...
e addora 'o mare...e addorano 'e ciardine...
Uh, Dio!...che cosa bella...sponta 'a luna!...

Nun mme lassá!

Io ca só' nato a Napule,
si a ll'ora d''o tramonto stó' a Pusílleco,
mme 'ncanto tale e quale a 'o furastiero
ca scenne, 'a primma vota, a Marechiaro.